Op een avond keek Yvonne, 52 jaar oud, uit naar een ontspannende tijd in een restaurant in de stad, waar ze speciaal een tafel had gereserveerd.
Ze geniet ervan om alleen uit eten te gaan; het geeft haar de kans om te ontspannen met een goed boek en wat tijd voor zichzelf.
Maar haar avond verliep niet zoals gepland. Yvonne deelt verbaasd: “Ik werd geweigerd omdat ik alleen was,“
Bij binnenkomst voelde ze al een gespannen sfeer, ondanks haar bevestigde reservering. De gastvrouw leek ongemakkelijk en verdween om de manager erbij te halen.
De manager legde uit dat het restaurant over het algemeen de voorkeur geeft aan groepen en stellen, vooral op drukke avonden.
“Een tafel voor één is niet altijd rendabel,” werd haar koeltjes verteld. Yvonne was verbaasd en kreeg het gevoel dat ze als alleen dinerende gast niet gewaardeerd werd.
Yvonne geniet van een avondje uit eten in haar eentje, een moment van rust en zelfzorg om even te ontsnappen aan de drukte. Ze deelt: “Al jaren ga ik graag alleen uit eten; het is mijn manier om tot mezelf te komen.”
Echter, een opmerking van een manager raakte Yvonne persoonlijk. Ze voelde zich minder gewaardeerd door hun reactie op haar keuze om alleen te dineren, puur vanwege het gemis van gezelschap.
Na het delen van haar ervaring met vrienden, waren ze verrast. Een vriendin vroeg vol ongeloof: “Moet een restaurant niet toegankelijk zijn voor iedereen?”
Yvonne ontdekte dat sommige restaurants op drukke avonden de voorkeur geven aan grotere groepen. Volgens de manager brengen deze groepen simpelweg meer winst met zich mee.
Yvonne is niet de enige met dit soort ervaringen: anderen hebben vergelijkbare verhalen gedeeld. Zo voelde een kennis zich ook een keer ongemakkelijk toen ze na een lange werkdag alleen ging dineren.
Met vragen in haar gedachten over solo-uitstapjes, maakt Yvonne zich zorgen na het incident. Ze vraagt zich af: “Zal dit vaker gebeuren, bijvoorbeeld als ik naar een concert of voorstelling wil?”
Verontrustend vindt Yvonne het idee om haar plannen aan te passen alleen omdat ze solo is. Desondanks laat ze zich niet ontmoedigen.
Zij besluit vastberaden: “Ik ga niet stoppen met in mijn eentje uit eten gaan omdat een restaurant alleen maar aan de winst denkt.”
Zij waardeert de eenzaamheid, de kalmte en de gelegenheid om een boek te lezen of gewoon om zich heen te kijken. Dit incident heeft haar bewuster gemaakt van de meningen over solo-uitgaan.
Yvonne begrijpt dat niet iedereen haar keuze om solo te dineren begrijpt; sommigen vinden het zielig of vreemd. Maar voor haar is het een moment van persoonlijke ruimte en rust.
Door de afwijzing voelt ze zich vastberaden om te genieten van haar eigen gezelschap tijdens solo-uitstapjes, zonder enig ongemak te ervaren.
1. Naar dit restaurant gaan zou ik dus nooit meer doen.
2. Het restaurant prefereert groepen en stellen.
3. Een tafel voor 1 persoon vinden ze niet rendabel.
4. De opmerking van de manager heeft haar diep geraakt.
5. Een restaurant hoort er toch voor iedereen te zijn?
