‘Mark Bryan, een robotica-ingenieur die al 11 jaar getrouwd is en een dochter heeft, heeft een interessante kijk op mode.’
‘Bryan, die zich identificeert als heteroseksueel, kiest ervoor zich dagelijks in rokken en hoge hakken te kleden, zowel op zijn werk als in zijn vrije tijd.’
‘De Amerikaanse man, die in Duitsland woont, is van mening dat mode niet afhankelijk zou moeten zijn van geslacht. Hij stoort zich aan de beperkte kledingopties voor mannen, vooral in formele omgevingen, waar de keuzes vaak beperkt zijn tot zwart, grijs, donkerblauw en af en toe een krijtstreep.’
‘Aan de andere kant biedt vrouwenkleding veel meer diversiteit en kleur. Volgens Bryan zouden mannen net zo vrij moeten zijn als vrouwen om rokken en jurken te dragen.’
“Hij waardeert de verschillende stijlen en patronen van rokken en de vooral kleurrijke aard van vrouwenkleding.”
“Zijn voorkeur gaat uit naar een combinatie van traditionele mannenkleding boven de taille, zoals blazers en stropdassen, en traditionele vrouwenkleding daaronder, zoals kokerrokken en hakken van ongeveer 10 centimeter.”
“Bryan heeft geen moeite met het lopen op hoge hakken, iets wat hij leerde tijdens danssessies met zijn universiteitsvriendin, waarbij hij een jaar lang hoge hakken droeg om even groot te zijn als zij. Dit heeft hem handig gemaakt in het dragen van hakken.”
“Hij laat zich niet beïnvloeden door stereotypen en kleedt zich zoals hij wil, in de overtuiging dat kleding geen gender heeft. Hij kiest voor een mannelijke look boven de taille en een genderneutrale look daaronder.”
“Bryan herinnert zich dat meisjes vroeger geen broeken mochten dragen op school en vraagt zich af waarom rokken en hakken dan niet genderneutraal kunnen zijn.”
“Hij wijst erop dat mannen historisch gezien eerder hakken droegen dan vrouwen. Bijvoorbeeld, Perzische cavalerie droeg laarzen met hakken om hun voeten in de stijgbeugels te houden.”
“Het bezit van een paard was een teken van rijkdom, waardoor alleen rijke mannen zich laarzen met hakken konden veroorloven.”
“Dit gebruik verspreidde zich langzaam over Europa en werd een modestatement voor edellieden. Pas in de 18e eeuw, toen de discussie over mannen- en vrouwenkleding opkwam, stopten mannen met het dragen van hoge hakken.”
Er wordt aandacht besteed aan het feit dat hoge hakken langzaamaan weer aanvaard worden als schoeisel voor mannen door het voorbeeld van Bryan.
Bryan vergelijkt zijn stijlkeuzes met die van iemand met opvallend gekleurd haar, waarbij hij begrijpt dat zijn verschijning soms wat reacties kan uitlokken, maar die snel weer vervagen zoals dat gebeurt bij dagelijkse observaties.
Met kledingmaten van 40 voor rokken en 41 voor schoenen ondervindt Bryan geen problemen bij het vinden van passende kledingcombinaties.
Voor mannen die geïnteresseerd zijn in het dragen van hakken en rokken, moedigt Bryan aan om te beginnen met lagere hakken om zich op hun gemak te voelen.
