Tineke, werkzaam in de detailhandel en 64 jaar oud, staat voor de uitdagingen van pakketbezorging.
Omdat ze overdag lange werkdagen heeft, is Tineke zelden thuis om bezorgde pakketten in ontvangst te nemen.
De vaak vage bezorgtijden van “tussen 9 en 5” geven haar geen zekerheid, maar veroorzaken eerder irritatie. “Bijna elke dag mis ik een pakket,” deelt Tineke.
Om dit probleem aan te pakken, vraagt Tineke regelmatig haar buren om een pakket voor haar aan te nemen.
Maar helaas wordt ze steeds vaker geconfronteerd met afwijzingen. “Het lijkt alsof mensen niet meer bereid zijn om iets voor elkaar te doen,” verzucht ze lichtelijk teleurgesteld.
Tineke herinnert zich een jeugd waarin buurtbewoners elkaar hielpen, maar ze ziet dit gemeenschapsgevoel langzaam verdwijnen.
Volgens Tineke, helpt tegenwoordig niet iedereen meer zonder te vragen. Soms krijgt ze zelfs een negatief antwoord als ze om hulp vraagt. Ze legt uit:
Ondanks haar begrip voor de situatie waarin anderen zich bevinden, ervaart ze de afwijzingen soms als afstandelijk. Ze zegt:
Wanneer een pakket om een andere reden niet wordt geleverd en ze opnieuw een bezorgmoment moet inplannen, groeit haar frustratie.
Tineke legt uit: “Het kost zoveel energie en tijd, terwijl het maar een kleine moeite zou zijn als iemand even kon helpen. Soms voelt het alsof je tegen een muur praat als je hulp vraagt.”
Hoewel sommige buren extra moeite doen om haar te helpen, voelt Tineke zich bezwaard om steeds dezelfde mensen om hulp te vragen. Daarom klopt ze af en toe bij andere buren aan.
Ze deelt: “Bij het vragen aan mijn buren om pakketjes aan te nemen, krijg ik vaak een kortaf ‘nee’. Het lijkt erop alsof iedereen steeds meer op zichzelf is in onze straat,”
Soms overweegt Tineke om haar pakketjes naar een ophaalpunt te laten sturen, maar met haar drukke werkschema betekent dit vaak extra tijd en moeite.
Na een vermoeiende werkdag is het laatste waar je zin in hebt om nog naar een ophaalpunt te rijden voor een pakket, vertelt ze. “Het zou veel handiger zijn als een buur het op zo’n moment even voor je kan aannemen.”
Tineke hoopt op een toekomst waarin buren weer meer bereid zijn om elkaar te helpen. “Als iedereen af en toe die kleine inspanning voor een ander zou willen doen, zou het leven voor ons allemaal een stuk gemakkelijker worden.”
Uiteindelijk benadrukt ze: “Er zullen ook momenten zijn waarop ik zelf de hulp van anderen nodig zal hebben, dus waarom niet zo nu en dan elkaar helpen?” Dit geeft haar hoop voor een toekomst met meer saamhorigheid in de buurt.
1. Haar pakketjes bij een ophaalpunt laten bezorgen kost haar teveel tijd…
2. Ze vindt het belachelijk dat buren niet even mee willen werken…
3. Het zorgt voor frustratie als ze een nieuw bezorgmoment moet inplannen…
4. De afwijzingen ervaart ze als asociaal en afstandelijk.
5. Ze is bijna nooit thuis en haar buren wel dus die kunnen het best aannemen.
