Op een forum deelt Suzanne, 46 jaar oud, haar verhaal over haar zevenjarige relatie met haar partner. Wat begon als een sprookje, is geleidelijk aan veranderd in iets dat erg op een nachtmerrie begint te lijken.
Suzanne schrijft: “In het begin was alles perfect.”
“We konden uren praten, hij deed alles voor me en het voelde alsof ik eindelijk de ware had gevonden. Maar na een paar jaar begonnen de eerste scheurtjes te verschijnen.”
Suzanne omschrijft dat ze steeds meer gecontroleerd wordt door haar partner en dat ze zich niet langer vrij voelt in haar eigen huis. “Als ik ergens over begin wat hem niet aanstaat, wordt hij woest,” merkt ze op.
“Hij begint dan te schreeuwen, en ik voel me klein en machteloos. Hij liegt over de meest onbenullige dingen en als ik hem daarmee confronteer, ontkent hij alles of draait hij het zo dat het lijkt alsof ik degene ben die gek is.”
Na gesprekken met een vriendin die haar wees op mogelijke narcistische kenmerken bij haar partner, is Suzanne gaan nadenken over haar relatie.
“Ik herken zoveel van wat ze zegt. Hij manipuleert me voortdurend en alles draait altijd om hem. Als ik ergens mee zit, negeert hij mijn gevoelens of maakt hij me belachelijk.”
Wat het extra lastig maakt, is dat haar partner zich naar buiten toe heel anders voordoet. “Voor de buitenwereld is hij de lieve, charmante man die altijd voor iedereen klaarstaat.”
‘‘Mensen vinden hem geweldig, en ik weet zeker dat niemand me zou geloven als ik vertel wat er achter gesloten deuren gebeurt.” Suzanne voelt zich gevangen in deze situatie.
Ze heeft ontdekt dat haar partner veel geheimen heeft en
Er is een gevoel dat er iets niet klopt, alhoewel ze niet exact weet wat hij verbergt.
“Hij liegt vaak over kleine dingen en ik weet niet meer wat ik moet geloven. Telkens als ik hem confronteer, reageert hij alsof ik degene ben die fout zit.”
De gedachte om de relatie te beëindigen heeft haar vaak gekweld, maar Suzanne durft de stap niet te zetten. “Ik vrees dat hij me zal stalken als ik vertrek. Eigenlijk gebeurt dat al, hij wil precies weten waar ik ben en wat ik doe. Het idee van een breuk maakt me doodsbang.”
Op het forum vraagt Suzanne om advies. “Hoe moet ik handelen? Hoe kan ik hieruit stappen zonder dat het escaleert? Ik kan dit niet lang meer volhouden, maar ik weet niet wat te doen.”
De steunbetuigingen stromen binnen. Mensen moedigen haar aan om hulp te zoeken en benadrukken dat ze er niet alleen voor staat. Voor het eerst in lange tijd voelt Suzanne dat ze mogelijk niet zo eenzaam is als ze dacht.
1. Voor een grote groep mensen is dit vast heel herkenbaar…
2. Er zullen mensen zijn die dit helaas heel goed herkennen.
3. Herkenbaar voor een grote groep mensen helaas…
4. Ze hoopt dat ze er uit kan komen zonder al teveel ellende
5. Ze wil bij hem weg maar is bang dat het uit de hand loopt.
