De moeder genaamd Patricia uit Amsterdam, die 45 jaar oud is, ziet het geven van een koekje aan haar vierjarige zoon Michel als een handige truc om boodschappen te doen.
Tijdens het ontspannen winkelen in de supermarkt, geniet Michel duidelijk van het lekkers dat hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!” klinkt zijn enthousiaste roep.
Zonder te twijfelen neemt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en overhandigt er één aan Michel. Ze ziet dit als een effectieve manier om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia beseft dat sommige mensen haar handelingen wellicht vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We rekenen alles netjes af bij de kassa,” zegt ze kalm.
Voor haar is het een pragmatische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Desondanks merkt Patricia dat haar aanpak niet door iedereen begrepen wordt. Soms ontvangt ze afkeurende blikken of hoort ze gefluister van andere klanten.
Ze vertelt, “Sommige mensen denken dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen. Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Volgens haar is het vooral een kwestie van efficiëntie. “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Patricia geeft toe dat het haar naast het gemak voor haar zoon ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
Met een glimlach zegt ze, “Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Recent kreeg Patricia echter een reactie van een boze klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef rustig ondanks de opmerking: “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Haar reactie was vastberaden: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” De spanning van de situatie was voelbaar ondanks haar kalmte.
Er zijn momenten waarop Patricia twijfelt of ze het juist aanpakt, maar ze blijft trouw aan haar standpunt. Ze verduidelijkt: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig,”.
Voor Patricia draait het om balans: Michel is levendig en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. Ze verklaart: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia wijst erop dat zij niet alleen staat in dit soort situaties. Ze zegt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden, omdat alles netjes bij de kassa wordt afgerekend. De kritiek van anderen heeft weinig impact op Patricia.
Volgens haar is geduld hebben soms lastig voor kinderen, merkt ze op. Ze vindt het niet de moeite waard om een discussie aan te gaan over kleine dingen zoals een koekje. Er zijn belangrijkere zaken om zich druk over te maken.
Patricia begrijpt dat elke ouder zijn eigen aanpak heeft als het gaat om opvoedingskwesties. Mensen kunnen het anders zien, maar deze aanpak werkt voor haar gezin, legt ze uit.
Voor haar is het belangrijk dat het voor henzelf werkt. Iedereen doet zijn best om de dag door te komen, en voor hen betekent dat een koekje in de supermarkt.
1. Ze wordt vaak vreemd aangekeken in de supermarkt! Veel mensen keuren het af!
2. Voor haar draait het niet om het breken van regels…
3. Ze zegt zelf dat ze alles netjes afrekent bij de kassa…
4. Veel klanten vinden dit onaanvaardbaar en worden boos!
5. Ze begrijpt zelf niet waarom dit een probleem is, want ze rekent alles keurig af!
