Els, een 38-jarige moeder, werd onlangs geconfronteerd met onverwachte commentaren nadat ze haar kind een kus op de mond gaf. Wat voor haar een normaal en liefdevol gebaar was, vonden anderen ongepast.
Dit zette Els aan het denken over de diversiteit van manieren waarop ouders genegenheid tonen en hoe anderen dit beoordelen.
Terwijl Els uitlegt in een openhartig gesprek: “Het was iets waar ik niet eens bij stilstond. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog voorover en gaf een kus. Zoals ik dat altijd doe.”
”Maar toen ik om me heen keek, zag ik de reacties. Sommige mensen keken weg, anderen fronsten hun wenkbrauwen. Ik kreeg zelfs later van een paar vrienden te horen dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Deze reactie verraste Els. Ze groeide op in een familie waar fysieke genegenheid normaal was.
“Ik kan me niet anders herinneren
Volgens haar waren kussen van ouders aan hun kinderen een normale zaak, zonder erover na te denken, ongeacht de leeftijd. vertelt ze.
“Het tonen van genegenheid was aan ons als gezin gewoon inherent. Het was wie we waren.” Els merkte echter op dat niet iedereen in haar omgeving er hetzelfde over dacht.
De reacties van anderen deden haar realiseren dat er diverse opvattingen bestaan over hoe ouders hun liefde aan hun kinderen tonen, vooral als het gaat om fysieke affectie zoals een kus op de mond.
Sommige mensen hadden praktische bezwaren. “Er waren zelfs mensen die zeiden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt Els met enige verbazing.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De negatieve reacties brachten haar aan het twijfelen. Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige daad zulke heftige reacties opriep.
Opmerkend hoe normaal iets voor haar was, Els realiseerde zich dat het voor anderen ongemakkelijk kon zijn. “Ik begrijp dat culturele verschillen bestaan,” zei ze.
“In bepaalde culturen wordt het als normaal beschouwd, terwijl het in andere wordt vermeden. Ik had echter niet verwacht dat mensen uit mijn directe omgeving er zo negatief over zouden denken.”
Haar vrienden gaven aan dat ze het gebaar als “ongepast” beschouwden. “Ze zeiden dat het hen ongemakkelijk maakte omdat het ‘niet gebruikelijk’ is.”
”Maar wat houdt dat eigenlijk in? Wie heeft de macht om te bepalen wat wel en niet acceptabel is bij het tonen van liefde aan je kind?”
“Mijn dochter voelt zich prettig dicht bij mij. Voor haar is die kus een uiting van veiligheid en liefde. Moet ik haar dat onthouden omdat anderen het onaangenaam vinden?”
Els besloot zich verder te verdiepen in dit onderwerp.
Er zijn verschillende opvattingen over kussen op de mond, zo blijkt.
Voor sommige ouders is het een teken van liefde, terwijl voor anderen, vooral als kinderen ouder worden, dit als ongepast wordt beschouwd.
Zelfs deskundigen raden aan om voorzichtig te zijn met dergelijke uitingen, die bij kinderen verwarring kunnen veroorzaken over hun relaties met anderen.
“Ik begrijp dat mensen het goed bedoelen en me willen laten nadenken over de impact van mijn acties,” bekent Els.
“Maar uiteindelijk ken ik mijn kind het best. Ik weet wat voor haar werkt en waar ze zich prettig bij voelt.”
Met een glimlach vertelt ze dat haar dochter nog steeds elke dag bij haar komt voor die kus. “Dat zegt voor mij alles.”
Oprecht verbaasd door de haast waarmee mensen hun mening vormen over persoonlijke keuzes bij het opvoeden, deelt Els: “Ik zou zelf nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden,”.
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Maar ik geloof sterk dat je als ouder moet doen wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo.”
Ondanks dat Els’ overwegingen zijn aangespoord door recente gebeurtenissen, heeft ze vastbesloten de kritiek niet te laten beïnvloeden. Ze benadrukt: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind liefde toon.”
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Mensen mogen vinden wat ze willen, maar ik kies ervoor om trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Na deze ervaring is Els zich meer bewust geworden van haar eigen aanpak in de opvoeding en heeft ze het vertrouwen in haar intuïtie versterkt. Ze besluit met een glimlach: “Ouderschap is geen eenheidsworst, en dat is oké.”
1. Sommige menen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond. 2. Zo zijn er velen die met hun wenkbrauwen fronsen. 3. Els vertelt wat voor commentaar ze allemaal krijgt. 4. Het commentaar van velen slaat volgens haar nergens op. 5. De reacties brengen Els behoorlijk in verwarring.
