Een 45-jarige moeder genaamd Patricia uit Amsterdam heeft er geen probleem mee om haar vierjarige zoon Michel een koekje te geven terwijl ze boodschappen doet.
Terwijl ze rustig door de supermarkt loopt, ziet Michel er duidelijk van genieten. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij opgewonden.
Zonder twijfel pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Voor haar is dit een handige manier om het winkelen soepel te laten verlopen.
Hoewel sommige mensen haar handelingen misschien vreemd vinden, stoort het Patricia niet. “Wat is het probleem? We betalen alles keurig bij de kassa,” zegt ze kalm.
Voor haar is dit een praktische aanpak. “Michel blijft rustig en gelukkig, en ik kan zonder gedoe boodschappen doen.”
Ondanks dat Patricia merkt dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze krijgt soms blikken of hoort gefluister van andere klanten.
Vertellend dat sommige mensen denken dat haar zoon Michel leert dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen, geeft ze aan, “Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Haar redenering is dat het voornamelijk draait om efficiëntie. Ze voegt eraan toe, “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Naast het gemak voor haar zoon, erkent Patricia dat het haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
Zij verklaart, “Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Recent kreeg Patricia echter een reactie van een boze klant in de supermarkt. Herinnerend hoe er een vrouw was die haar kwaad aankeek toen ze ontdekte dat Michel al halverwege het pak koekjes zat voordat ze bij de kassa waren, vertelt ze.
Vanuit haar rustige houding reageerde Patricia op de opmerking: “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Haar antwoord was kalm: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” Zelfs met deze reactie voelde ze de spanning van de situatie.
Er zijn momenten waarop Patricia twijfelt of haar aanpak correct is, maar uiteindelijk blijft ze achter haar standpunt staan. Ze legt uit: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Voor Patricia draait het om balans: Michel is energiek en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. Ze zegt: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia merkt op dat ze lang niet de enige ouder is die worstelt met dergelijke situaties. Ze zegt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor haar betekent dit niet dat ze regels overtreedt, aangezien alles correct aan de kassa wordt afgerekend. Kritiek van anderen raakt Patricia niet echt.
“Het geduld van kinderen om te wachten is soms beperkt,” vertelt ze rustig. “Ik vermijd liever een confrontatie met hem over zoiets kleins als een koekje. Er zijn grotere zaken om me zorgen over te maken.”
Patricia begrijpt dat elke ouder zijn eigen aanpak heeft als het op opvoeding aankomt. “Ik begrijp dat anderen het anders zien, maar dit is hoe wij als gezin functioneren,” legt ze uit.
“Als het goed voelt voor ons, is dat wat telt. We proberen allemaal om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons hoort daar een koekje in de supermarkt bij,” voegt ze eraan toe.
1. Ze krijgt vaak scheve blikken in de supermarkt! Veel mensen keuren dit af!
2. Voor haar draait het niet om het breken van regels…
3. Volgens haar betaalt ze altijd correct bij de kassa….
4. Vele klanten vinden dit onaanvaardbaar en worden boos!
5. Zij begrijpt het probleem niet, want ze betaalt altijd correct!
