Een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat Joop, een 69-jarige man, altijd had gewaardeerd en waar hij naar uitkeek, verliep deze keer anders dan verwacht.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop, die uitkeek naar een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Nog voordat hij plaatsnam aan tafel, voelde Joop al dat er iets niet helemaal goed was. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Na een ongemakkelijke situatie werd Joop geërgerd toen hij ontdekte dat het hele personeel Engels sprak, zeggende: “Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.”
Toen Joop vroeg of er iemand Nederlands sprak, reageerde het personeel met Engels. Hij zei: “Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
De reactie van het personeel toen ze merkten dat Joop hen niet kon verstaan, beschreef hij als volgt: “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
Hun reacties op zijn bestelling beschreef Joop als volgt: “Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Voor Joop was het onbegrijpelijk dat niemand in zijn eigen land Nederlands sprak, terwijl hij gewoon een maaltijd wilde bestellen.
Joop deelde: “Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen. Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar even te proberen me te begrijpen.”
Ervaarde hij gevoelens van uitsluiting en een gevoel van niet gewenst te zijn. “Het gaf me een gevoel alsof mijn aanwezigheid er niet toe deed. Ze accepteerden alleen hun manier van doen of niets anders.”
De situatie dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands werd gesproken in Amsterdam, een internationale stad met veel toerisme, blijft voor Joop een uitdaging.
“Het lijkt mij niet meer dan logisch dat ik in Nederland gewoon Nederlands kan spreken,” uit Joop bedenkelijk. “Vind je ook niet? Zeker in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Toen hij opmerkte dat klanten die Engels spraken vlot werden bediend, nam Joop’s teleurstelling toe.
“Het voelde alsof je enkel bediend werd in dat restaurant als je Engels sprak. Het zat me echt dwars. Ik kreeg echt het gevoel niet gezien te worden.”
“Is het nodig om naar het buitenland te gaan om Engels te kunnen spreken?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet gewoon beide talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het lijkt alsof ons Nederland steeds vreemder aanvoelt,” zegt Joop. “We worden verwacht ons aan te passen aan de toeristen, terwijl dat vroeger andersom was.”
Joop besloot het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik kom daar niet meer,” zegt hij. “Niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik niet eens. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring benadrukt de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar soms lijkt alsof toerisme belangrijker wordt geacht dan de inwoners.
Joop’s verhaal doet ons beseffen dat, hoewel we gastvrij zijn voor de internationale gemeenschap, het essentieel is om de lokale cultuur en taal te koesteren.
“We zijn toch in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik toch gewoon Nederlands kunnen spreken?”
1. Vol verwachting voor een avondje uit, maar de realiteit was anders.
2. Het is verre van gebruikelijk dat dit in ons kleine land gebeurt.
3. Hij voelde zich totaal onbegrepen en onzichtbaar.
4. Vanaf het moment dat hij de drempel overstapte, nam zijn frustratie toe…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat niemand Nederlands spreekt.
