De verjaardag van Jannie begon dit jaar zoals gebruikelijk: omringd door vrienden, een mooi aangeklede borrelplank en cadeaus om uit te pakken.
Toen ze het cadeau van haar beste vriendin Marleen opende, was ze even stil van verbazing.
“Een prachtige kristallen vaas met ingeslepen veldbloemen, precies hetzelfde exemplaar dat ik haar drie jaar geleden cadeau deed,” deelde Jolanda. “Ik herkende het meteen.”
De vaas was uniek en bijzonder, handgemaakt en voorzien van subtiele gravures die overgingen in sierlijke lijnen.
Jannie had deze destijds zorgvuldig uitgekozen bij een klein antiekwinkeltje, speciaal als cadeau voor Marleen’s verjaardag.
Zij wilde iets bijzonders geven, wetende dat Marleen dol is op kunstzinnige en klassieke decoraties. “Ze zei destijds zelfs dat ze er heel blij mee was,” voegde Jannie toe.
Ondergedompeld in gedachten hield ze plotseling de vaas vast. Haar gedachten raakten verstrikt in verschillende richtingen. “Het eerste wat ik voelde, was verwarring,” deelt ze.
“Had Marleen echt niet door dat ik haar deze vaas zelf ooit had gegeven? Of dacht ze dat ik het niet zou merken?”
Ze probeerde haar gezicht neutraal te houden om te vermijden dat de sfeer verstoord zou worden, maar het ongemak was tastbaar. “Ik wilde geen scène maken, maar ik voelde me wel gekwetst,” zegt ze.
Haar inspanningen om de gedachten te verzetten waren vruchteloos. “Die vaas had voor mij een speciale betekenis, juist omdat ik iets moois en persoonlijks aan mijn beste vriendin wilde geven. Nu kreeg ik het gevoel dat dat voor haar weinig waarde had,” legt Jannie uit.
De suggestie dat Marleen haar vorige geschenk had hergebruikt en het vervolgens aan haar teruggaf, veroorzaakte pijn en ongemak.
Na het feest besloot Jannie haar gevoelens te delen met een andere vriendin, in de hoop wat advies te krijgen. “Ik vroeg me af of ik Marleen moest confronteren of het gewoon moest laten rusten,” vertelt ze.
Vol verbazing zegt Jannie: “Als ik ooit een cadeau zou hergebruiken, zou ik er zeker op letten het niet aan dezelfde persoon terug te geven.”
Overpeinzend geeft Jannie aan: “Voor mij gaat een cadeau om de intentie en de aandacht die erin gestopt worden.”
Ze verduidelijkt: “Het hoeft niet duur te zijn, maar wel persoonlijk. Misschien verwachtte ik teveel, maar ik dacht echt dat ze de vaas speciaal vond.”
Reflecterend over de situatie, denkt Jolanda na over hoe ze in de toekomst met geschenken in hun vriendschap om wil gaan: “Het voelt vreemd om haar nog iets persoonlijks te geven, nu ik weet dat het misschien niet zoveel voor haar betekent. Ik denk dat ik voortaan iets eenvoudigers of praktischers kies, zonder persoonlijke waarde.”
1. Jannie voelt zich vooral ontzettend gekwetst…
2. Toen ze het openmaakte herkende ze het direct!
3. ‘Het voelde alsof mijn eerdere gebaar gewoon vergeten was’
4. Jannie kreeg het gevoel dat het voor haar vriendin weinig waarde had…
5. Je zou toch door de grond heen zakken als je dit meemaakt…
