Op 32-jarige leeftijd heeft Emma Flint onlangs onthuld dat ze abroseksueel is, een identiteit die ze pas ten volle accepteerde toen ze 30 was.
In een openhartig betoog deelt ze haar ervaringen met de uitdagende reacties van vrienden en hoe dit haar leven beïnvloedde.
Abroseksualiteit, een seksuele identiteit die relatief onbekend is en fluctueert, was voor Emma lange tijd onontgonnen gebied.
Het inzicht hierin bracht haar duidelijkheid, maar het leidde ook tot pijnlijke reacties van haar sociale kring. Bij haar eerste openbaring over haar abroseksualiteit werd Emma geconfronteerd met onbegrip.
“Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt,” vertelt ze.
Ondanks de steun van haar vrienden voelden de reacties voor haar als een afwijzing. Dit resulteerde in het beëindigen van vriendschappen, wat Emma deed besluiten om trouw te blijven aan haar eigen identiteit, zelfs als dat betekende dat bepaalde mensen niet meer in haar leven zouden zijn.
Emma groeide op in de jaren negentig waar termen zoals homo, lesbisch en hetero bekend waren, maar alles daarbuiten vaak niet serieus werd genomen.
De gedachte dat seksualiteit een fluïde concept kan zijn, was in die tijd nauwelijks bespreekbaar. Pas later stuitte ze op een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller op Instagram, waarin ze ontdekte dat er een term was die
Ter info bekijken.
In de beschrijving van haar ervaringen kwam Emma een term tegen: abroseksualiteit.
“Het voelde als een licht dat aanging,” zo herinnert Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Abroseksualiteit, een term die impliceert dat iemands seksuele identiteit kan verschuiven, betekende voor Emma een verandering. Het ene moment voelde ze zich meer aangetrokken tot vrouwen, terwijl het andere moment de voorkeur uitging naar mannen.
Dit bracht vaak verwarring met zich mee, niet alleen voor haarzelf maar ook voor haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De reacties vol onbegrip zorgden ervoor dat Emma vaak aan haar identiteit twijfelde en zich onzeker voelde. Ze gaf zichzelf de schuld dat ze niet standvastig genoeg was en begon te twijfelen aan haar eigen gevoelens.
Ondervinden van de term abroseksualiteit hielp haar om te accepteren en begrijpen dat haar gevoelens legitiem waren.
Er heerst veel onwetendheid over termen als abroseksualiteit, ondanks de groeiende acceptatie van diverse seksuele identiteiten in de samenleving.
Emma vertelt dat mensen haar vaak vragen waarom ze niet gewoon biseksueel kan zijn. “Sommige mensen verwachten dat ik een vast label kies zodat mijn identiteit hen niet stoort.”
Zij benadrukt dat haar fluctuerende seksuele voorkeur geen invloed heeft op haar romantische relaties. “De persoon staat centraal, niet het geslacht,” legt ze uit.
Het kan lastig zijn om steeds opnieuw de identiteit van iemand te moeten verklaren en verdedigen, vooral omdat niet iedereen open lijkt te staan voor andere perspectieven.
Ondanks de obstakels, blijft Emma vastbesloten om haar verhaal te delen en op te komen voor zichzelf. Ze blijft hoopvol dat er meer begrip en acceptatie zal ontstaan.
Zij benadrukt het belang dat seksualiteit niet in strikte definities past en dat iedereen de vrijheid moet hebben om zichzelf te zijn.
1. Ze vindt dat iedereen de ruimte moet krijgen om zichzelf te kunnen zijn.
2. Emma is vastbesloten om voor zichzelf te blijven opkomen!
3. Ze weigert een vaststaand label te kiezen!
4. Ze krijgt continu de vraag: ‘Hoe kan dat nu ineens anders zijn?’
5. Het zorgt vaak voor heel veel verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
