Op haar 30e omarmde Emma Flint (32) haar abroseksualiteit, een identiteit die ze recentelijk heeft ontdekt.
In een openhartige getuigenis deelt ze de uitdagende reacties van haar vrienden en hoe dit haar leven beïnvloedde.
Abroseksualiteit, een seksuele identiteit die fluctueert en evolueert, was voor Emma een onbekend terrein voor lange tijd.
Het inzicht bracht haar duidelijkheid, maar ook moeilijke reacties uit haar omgeving. Bij de eerste openbaring over haar abroseksualiteit werd Emma geconfronteerd met onbegrip.
“Tuurlijk mag je jouw keuze maken, maar ik snap het niet helemaal. Ik ben er voor je hoor,” deelde ze mee.
Alhoewel ze gerustgesteld werd door vrienden, voelde de feedback die ze ontving als negatief. Hierdoor koos ze ervoor vriendschappen te beëindigen, wat Emma aanmoedigde om trouw te zijn aan haar ware zelf, zelfs als dat zou betekenen dat bepaalde mensen niet meer deel zouden uitmaken van haar leven.
Terwijl ze opgroeide in de jaren negentig, waren termen als homo, lesbisch en hetero welbekend, maar andere identiteiten werden nauwelijks serieus genomen.
Pas later, toen ze via Instagram een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller tegenkwam, besefte ze eindelijk dat er een breed spectrum aan seksualiteit bestond. Dit opende nieuwe perspectieven en gaf haar de kracht om authentiek te zijn.
Er was een artikel over haar ervaringen met abroseksualiteit.
Emma herinnert zich: “Het voelde als een licht dat aanging. Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Abroseksualiteit houdt in dat iemands seksuele identiteit kan variëren. Voor Emma betekende dit dat ze op de ene dag meer aangetrokken kon worden tot vrouwen en op de andere dag meer tot mannen.
Dit leidde soms tot verwarring, niet alleen bij haarzelf, maar ook bij haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties zorgden ervoor dat Emma zich vaak onzeker voelde over haar identiteit, waardoor ze zichzelf beschuldigde van een gebrek aan daadkracht en begon te twijfelen aan haar eigen gevoelens.
In haar zelfacceptatie ontdekte ze de term abroseksualiteit en besefte ze dat haar gevoelens legitiem waren.
Er bestaat nog steeds veel onbegrip over abroseksualiteit ondanks de groeiende acceptatie van diverse seksuele identiteiten.
Emma vertelt dat mensen haar vaak vragen waarom ze niet simpelweg biseksueel kan zijn. “Sommige mensen willen dat ik een vast label kies zodat mijn identiteit hen niet verontrust.”
Zij benadrukt dat haar wisselende seksuele voorkeuren geen invloed hebben op haar romantische banden. “Het gaat om de persoon, niet hun geslacht,” legt ze uit.
Uitleg geven over haar identiteit en deze verdedigen is een uitdaging die steeds terugkomt. Dit wordt bemoeilijkt doordat niet iedereen openstaat voor nieuwe perspectieven.
Ondanks hindernissen blijft Emma vastbesloten haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen. Ze blijft hoopvol over het creëren van meer begrip en acceptatie.
Ze benadrukt dat seksualiteit niet in vaste hokjes past en pleit ervoor dat iedereen de vrijheid krijgt om zichzelf te zijn.
1. Iedereen moet ruimte krijgen om zichzelf te kunnen zijn.
2. Emma blijft vastberaden voor zichzelf op te komen.
3. Ze weigert vaststaande labels te accepteren.
4. De vraag die ze vaak krijgt: ‘Hoe kan dat nu ineens anders zijn?’
5. Het zorgt bij familie, vrienden en kennissen vaak voor verwarring.
