Vera (67) uit haar duidelijke standpunt over de financiële handelwijze van mensen in de bijstand. Volgens haar is het ongepast voor mensen met een uitkering om een auto te bezitten.
“Mensen in de bijstand zouden geen auto mogen bezitten,” verkondigt ze vastberaden. Vera beschouwt een auto als een luxe die niet past bij een situatie waarin steun van de overheid noodzakelijk is.
Volgens Vera dienen mensen die afhankelijk zijn van een bijstandsuitkering hun levensstijl aan te passen. “Een auto hoort daar gewoon niet bij,” aldus Vera.
Zij wijst op de hoge maandelijkse kosten die voertuigen met zich meebrengen, zoals verzekeringen, wegenbelasting en brandstof. “Uiteindelijk draaien wij, de belastingbetalers, op voor die kosten. Dat voelt gewoon niet eerlijk.”
Vera deelt mee dat ze vaak ziet dat mensen in de bijstand toch ervoor kiezen om een auto te behouden.
“Sommigen zeggen dat ze die nodig hebben om bijvoorbeeld kinderen naar school te brengen of boodschappen te doen. Maar ik denk dan: er zijn toch andere opties zoals fietsen, het openbaar vervoer of carpoolen?”
Onderstreept wordt dat de kosten voor een auto vaak worden onderschat. “Er wordt vaak niet bij stilgestaan dat een auto honderden euro’s per maand kost. Voor iemand met een uitkering is het misschien geen verstandige keuze,” zo vraagt men zich af.
Vera benadrukt dat het belangrijk is dat men begrijpt dat de bijstand bedoeld is voor het noodzakelijke.
“Indien men een auto wenst, is het van belang dat men daar zelf voor werkt en betaalt,” zegt Vera vol overtuiging, terwijl ze het idee van een essentiële auto als overdreven beschouwt.
Vera wijst naar haar eigen verleden waarin haar ouders geen auto hadden en zijzelf jarenlang afhankelijk was van fietsen en openbaar vervoer.
“Vroeger werd vaak zonder auto geleefd. Waarom zou dat nu niet meer mogelijk zijn?” vraagt Vera zich af, terwijl zij tevens wijst op de alternatieven die nu voorhanden zijn.
“Er zijn verschillende mogelijkheden voor transport zoals fietsen, bussen, en treinen. Voor bepaalde situaties zijn er ook deelauto’s en buurtbusjes, die voordeliger zijn en vaak net zo effectief.”
Vera benadrukt dat het ontvangen van bijstand bedoeld is als tijdelijke ondersteuning en niet als een blijvende oplossing. “Als je in de bijstand zit, zul je keuzes moeten maken. Het is niet mogelijk om alles te hebben.”
Zij is van mening dat de overheid strenger moet optreden en duidelijkere grenzen moet stellen. Volgens haar zouden de kosten voor een auto beter besteed kunnen worden aan andere zaken.
“Het beschikbare geld kan beter besteed worden aan voedsel, kleding, of zelfs aan spaargeld voor een toekomst zonder bijstand. Op die manier kan er op een gezondere wijze met geld worden omgegaan.”
Vera begrijpt dat haar standpunt niet altijd positief wordt ontvangen. “Soms vinden mensen mij te streng, maar ik zie het gewoon zo: de bijstand is er om de basisbehoeften te dekken. Luxe items zoals een auto horen daar niet bij.”
“Het is een vangnet voor wie het echt nodig heeft,” zegt ze, in de hoop dat meer mensen deze visie delen.
Voor Vera is eerlijkheid en het maken van verstandige keuzes essentieel. “Als we dat principe allemaal omarmen, kunnen we de middelen eerlijker verdelen.”
“Ik gun iedereen een comfortabel leven, maar dat betekent ook verantwoordelijkheid nemen,” zegt ze. “Als je afhankelijk bent van de bijstand, moet je je leefstijl aanpassen. Luxe hoort daar niet bij.”
1. Zij pleit voor duidelijkere grenzen vanuit de overheid.
2. “Als je in de bijstand zit, moet je keuzes maken. Je kunt niet alles hebben.”
3. “Als je een auto wil, dan moet je daar zelf voor werken en betalen.”
4. “Uiteindelijk draaien wij, de belastingbetalers, op voor die kosten.”
5. Haar mening is dat het bezitten van een auto niet samengaat met het ontvangen van een uitkering.
