Het leven naast een rumoerige buur is verre van ideaal, maar wat als je te maken hebt met een buurvrouw die wel erg snel klaagt? Dit is helaas de dagelijkse realiteit voor Anna* (35).
Anna’s 65-jarige buurvrouw is allesbehalve blij met het geluid dat haar kinderen maken. Sinds de geboorte van haar dochter drie jaar geleden, klaagt de buurvrouw regelmatig.
Met de komst van een pasgeboren zoon lijkt de situatie alleen maar te escaleren. “Ze vindt dat we ze stil moeten houden,” vertelt een gefrustreerde Anna.
Toen Anna en haar man vijf jaar geleden hun huis betrokken, leek er in eerste instantie geen probleem met de buurvrouw te zijn.
“We hadden geen bijzondere band, maar begroetten elkaar wel vriendelijk. Soms maakten we een praatje over het weer, meer niet,” vertelt ze.
Alles veranderde echter met de geboorte van hun eerste kind. “Sindsdien hoor ik meer van haar dan me lief is, en dan vooral in de vorm van klachten.”
Anna’s dochter, nu drie jaar oud, werd kort na haar geboorte al een bron van frustratie voor de buurvrouw. Hoewel Anna zelf vindt dat haar dochter geen lastige baby was, bleef de buurvrouw klagen.
“Ze noemde het gehuil ‘gejank’ en zei dat het haar nachtrust verstoorde, omdat haar slaapkamer grenst aan de babykamer.”
Om de situatie te verlichten, besloten
Om te proberen de overlast te verminderen, besloten Anna en haar man het wiegje naar hun eigen slaapkamer te verplaatsen. Anna zegt: “We hoopten dat het zou helpen, maar de klachten hielden aan.”
Na de eerste klacht is het patroon duidelijk geworden: de buurvrouw komt regelmatig langs om te klagen over geluidsoverlast.
Anna vertelt: “Dan was het het gehuil van onze dochter, dan weer het geluid van onze voetstappen op de trap, of zelfs het vieren van een verjaardag één keer per jaar.”
Ondanks de klachten proberen Anna en haar man kalm te blijven. Anna zegt: “We laten haar maar praten, want we weten dat we haar toch niet tevreden kunnen stellen. Het gaat hier niet om extreme overlast, maar om dagelijkse geluiden.”
Nadat haar tweede kind werd geboren, escaleerde de situatie volgens Anna: “Sinds de geboorte van ons zoontje is het helemaal geëscaleerd.”
Anna zegt: ‘Ze bonst nu dagelijks woedend op onze deur omdat de baby huilt of onze dochter te luid speelt,” Ook bezoek van kraamvisite wordt door de buurvrouw als storend ervaren.
De buurvrouw kwam onaangekondigd klagen terwijl Anna uitgeput was van de bevalling en de zorg voor haar twee kinderen, wat leidde tot een emotionele reactie.
Anna vertelt: “Ik was op. De vermoeidheid, de kraamtijd, en het constante gezeur van de buurvrouw werd me te veel. Ze zei dat ik maar beter kon zorgen dat ik ‘die kinderen’ stil hield, anders zou ze Veilig Thuis bellen.”
De situatie heeft een zware impact op Anna, die zegt: “Ik probeer mijn dochter van drie angstvallig stil te houden, en als onze zoon begint te huilen, schiet ik letterlijk in de stress.”
”Ik weet niet hoe ik de buurvrouw van onze deur kan houden, en ik ben bang dat ze op een dag echt Jeugdzorg belt.”
Anna zit nu met haar handen in het haar, gevangen tussen de zorg voor haar kinderen en de constante druk van haar buurvrouw.
Als je je in deze situatie bevindt, wat zou je dan doen? Moet Anna voldoen aan de eisen van haar buurvrouw of op zoek gaan naar een andere manier om de rust terug te brengen in haar eigen huis?
1. Volgens de kersverse moeder lijkt de situatie te escaleren…
2. De buurvrouw kan niet slapen door het gejank van de baby…
3. De buurvrouw komt regelmatig langs om te klagen.
4. Anna moet haar baby stil zien te houden anders gaat de buurvrouw bellen.
5. Ook probeert ze haar dochter van drie angstvallig stil te houden.
