In de detailhandel werkende Tineke, 64 jaar oud, staat voor de uitdagingen van pakketbezorging.
Haar lange werkdagen maken dat ze zelden thuis is om pakketten van de bezorger in ontvangst te nemen.
De vage tijdspanne van “tussen 9 en 5 bezorgd” brengt haar geen gemoedsrust, maar eerder frustratie. Tineke deelt: “Bijna dagelijks mis ik een pakket.”
Om dit op te lossen, vraagt Tineke regelmatig haar buren om een pakket voor haar te accepteren.
Helaas wordt ze steeds vaker afgewezen. “Het lijkt soms alsof mensen niet meer bereid zijn iets voor elkaar te doen,” zucht ze lichtelijk.
Tineke waardeert een buurt waarin buren elkaar helpen, maar merkt dat deze saamhorigheid afneemt.
Ze legt uit dat vroeger iedereen elkaar zonder vragen hielp. Nu krijgt ze soms gewoon een ‘nee’ als ze vraagt of iemand een pakket wil aannemen.
Hoewel ze begrijpt dat mensen niet altijd kunnen helpen, ervaart ze soms de afwijzingen als afstandelijk. Ze zegt: “Het voelt bijna asociaal.”
De frustratie neemt toe wanneer een pakket om een andere reden niet geleverd wordt en ze weer opnieuw een bezorgmoment moet inplannen.
Tineke legt uit: “Het kost zoveel energie en tijd, terwijl het maar een kleine moeite zou zijn als iemand even kon helpen.” Ze voegt eraan toe: “Soms voelt het alsof je tegen een muur praat als je hulp vraagt.”
Sommige buren lijken extra moeite te doen om haar te helpen, waarvoor ze erg dankbaar is. Toch voelt ze zich bezwaard om steeds dezelfde mensen te vragen, waardoor ze af en toe bij andere buren aanklopt.
Ze deelt: “Maar vaak krijg ik dan een kortaf ‘nee’. Het voelt alsof het steeds meer ieder voor zich is in de straat,”
Overweegt soms om pakketjes naar een ophaalpunt te laten sturen, maar met haar drukke werkschema is dit vaak tijdrovend.
Vertelt: “Na een lange werkdag wil je niet nog een extra stop maken om een pakket op te halen,” en voegt toe: “Het zou zoveel makkelijker zijn als een buur het even kon aannemen.”
Verlangt naar een toekomst waarin buren weer meer voor elkaar overhebben en zegt: “Als iedereen bereid is die kleine dingen voor elkaar te doen, wordt het leven voor ons allemaal een stuk makkelijker.”
Met hoop op wat meer saamhorigheid in de buurt concludeert ze: ”Uiteindelijk heb je zelf ook momenten waarop je een ander nodig hebt, dus waarom niet af en toe helpen?”
1. Haar pakketjes bij een ophaalpunt laten bezorgen kost haar teveel tijd…
2. Ze vindt het belachelijk dat buren niet even mee willen werken…
3. Het zorgt voor frustratie als ze een nieuw bezorgmoment moet inplannen…
4. De afwijzingen ervaart ze als asociaal en afstandelijk.
5. Ze is bijna nooit thuis en haar buren wel dus die kunnen het best aannemen.
