In haar 23 levensjaren heeft Linda moeten omgaan met het grote leeftijdsverschil tussen haar en haar vader, die momenteel 78 jaar oud is.
De impact van dit leeftijdsverschil is altijd aanwezig geweest in hun relatie, en Linda heeft hierover gemengde gevoelens. In haar eigen woorden: “Ik begrijp niet waarom hij op latere leeftijd nog besloot om vader te worden,” laat ze weten met een vleugje frustratie in haar stem.
De confrontatie met haar vader’s fysieke beperkingen door ouderdom, terwijl haar leeftijdsgenoten nog volop van hun energieke vaders genieten, is voor haar soms moeilijk te verwerken.
Sinds haar jeugd heeft Linda zich anders gevoeld vergeleken met haar leeftijdsgenoten. Uit haar openhartige vertelling: “Wanneer ik de fitte vaders van mijn vrienden zie die actief bezig zijn, voel ik soms momenten van frustratie,” deelt ze.
Door het feit dat haar vader op latere leeftijd vader werd, mist Linda de levendigheid die veel jongere vaders nog wel hebben.
“Ik voel me soms jaloers op vrienden van wie hun vaders nog toekomstplannen maken en actief in het leven staan. Mijn vader is die fase al voorbij,” bekent ze.
Volgens Linda komen deze gevoelens van jaloezie en teleurstelling voort uit het idee dat ze iets essentieels heeft gemist.
Terwijl vrienden gemakkelijk activiteiten ondernemen, moet Linda rekening houden met de beperkingen die de leeftijd van haar vader met zich meebrengt.
“Het voelt soms oneerlijk, alsof ik een deel van mijn jeugd heb gemist,” verklaart ze. Ondanks dat ze begrijpt dat haar vader zijn redenen had, blijft het gevoel van ontbreken aanwezig.
Soms maakt de toekomst Linda bezorgd naast het gemis van een actieve vaderrol. “Ik weet dat hij ouder wordt en dat onze tijd samen misschien beperkt is. Dat besef komt harder binnen nu ik zelf ouder word.”
Deze gedachte maakt haar verdrietig en brengt ook boosheid met zich mee omdat haar vader op latere leeftijd nog voor het ouderschap koos, met verstrekkende gevolgen voor haar.
Niet alleen zit Linda’s frustratie in de leeftijd van haar vader, maar ook in de beperkingen die dit oplegt aan hun activiteiten samen.
Volgens haar, beperkt deze situatie haar vrijheden en keuzes. Dit ervaart ze als beklemmend, omdat ze er niet zelf voor gekozen heeft.
Soms voelt ze zich machteloos en ziet ze het als een gemiste kans. Haar moeite om zich open te stellen komt naar voren wanneer ze erover praat met vrienden, ontdekte Linda.
Ze voelt zich buitengesloten wanneer haar vrienden praten over hun activiteiten met hun ouders. Dit gevoel van uitsluiting raakt haar diep, zo verklaart ze.
Ze worstelt met gevoelens van schuld wanneer ze haar frustraties uit, omdat ze niet ondankbaar wil lijken. Desondanks verlangt ze sterk naar een normale relatie met haar vader.
Ondanks dat ze zelden over haar gevoelens praat, begint Linda zich af te vragen of er een manier is om vrede te sluiten met deze realiteit.
Ondanks de genegenheid en steun van haar vader, ondervindt Linda nog steeds twijfels over hoe hun relatie anders had kunnen zijn als hij jonger was geweest.
Ze besluit, “Ik wil hem niet tekortdoen, maar ik moet ook eerlijk blijven naar mezelf. Het voelt soms als een gemis.”
1. Omdat er rekening gehouden moet worden met zijn hoge leeftijd.
2. Het gevoel van jaloezie naar anderen die een fitte vader hebben.
3. Het ervaren van boosheid door het missen van leuke activiteiten.
4. De onbegrip over zijn beslissing om op late leeftijd vader te worden.
5. Omgaan met de beperkingen die zijn leeftijd met zich meebrengt.
