Voor mensen ouder dan vijftig lijkt de wereld van vroeger wel heel anders zonder de moderne technologie van nu.
De manier van communiceren via internet en mobiele telefoons is totaal anders dan vroeger. Reizen is nu zo makkelijk dat zelfs verre bestemmingen binnen handbereik lijken.
Onze kijk op gezondheid, diversiteit en het milieu is ook sterk veranderd ten opzichte van het verleden, wat een duidelijke ommezwaai betekent.
In het verleden, toen iedereen nog achter traditionele schoolbanken zat, had elke leerling een klein voorwerp op zijn of haar bureau.
Dit item was bedoeld om schrijfgerei binnen handbereik te houden en was een vast onderdeel van het dagelijks leven van studenten, gebruikt voor notities en huiswerk.
Hoewel zeldzamer geworden in het heden, herinnert het ons aan een tijd waarin schrijven met pen en inkt een normaal aspect was van het onderwijssysteem.
Er was in de 19e en vroege 20e eeuw wereldwijd een herkenbaar beeld van inktpotjes in klaslokalen. Hier zijn enkele interessante feiten over deze vroegere gewoonte:
“Inktpotjes”: Deze werden vaak “inktwellen” genoemd en waren van materialen zoals glas, keramiek of metaal gemaakt. Ze pasten perfect in een uitsparing van het schooltafeltje.
“Mooie schrijfkunst”: Met inktpotjes werden leerlingen aangemoedigd om met de hand te schrijven en kalligrafie te oefenen, omdat vulpennen het voornaamste schrijfgerei vormden.
“Inktvlekken”: Het gebruik van inktpotjes resulteerde regelmatig in inktvlekken op kleding en papier, wat soms voor problemen zorgde.
“Historisch icoon”: Tegenwoordig staan inktpotjes symbool voor de traditionele schoolsetting en het belang van geschreven communicatie vóór de komst van digitale hulpmiddelen.
1. Mensen boven de vijftig weten wat er gaande is in het klaslokaal:
2. Dit was vroeger een vertrouwd beeld in klaslokalen…
3. Tegenwoordig zie je dit nog zelden…
4. Het was een vast onderdeel voor de schoolgaande kinderen..
5. Vroeger had iedere leerling dit kleine voorwerp op zijn/haar bureau:
