Tahmina Akefi, de verloofde van Peter R. de Vries vertelt in het AD over het verlies en het grote gemis van de liefde van haar leven.
Op die ene bewuste dag zouden zij en Peter die avond voor de tweede maal naar een woning kijken, echter arriveerde haar grote liefde niet.
Afeki kreeg terwijl zij op pad was het bericht dat het gruwelijk fout was gegaan in Amsterdam. De ernst drong niet tot haar door, zelfs niet in het ziekenhuis.
“Ik weet nog dat ik op de grond zat, op de gang, met allemaal gew@pende mannen om me heen. En, door alle tranen heen, dacht ik: ik moet de makelaar nog bellen om de afspraak te verplaatsen naar later.”
De toestand van haar liefde was ernstig zorgwekkend en ze moest zich dan ook voorbereiden op een definitief afscheid.
“Zijn laatste nacht sliep ik urenlang naast hem in het ziekenhuisbed, tegen hem aan. Zelfs toen had ik nog niet in de gaten dat het afscheid met iedere seconde die wegtikte dichterbij kwam.
Soms geloof ik het nog steeds niet. Vaak denk ik: als het straks allemaal voorbij is, bel ik Peter om te zeggen hoe het is gegaan.”
“Hij leerde mij niet bang te zijn, te zeggen waar het op staat. Peter zei altijd: als ik me iets moet aantrekken van wat mensen over me zeggen en wat ze van me vinden, dan kan ik beter een stuk touw kopen.
En, dat is het belangrijkste, hij heeft mij geleerd wat echte liefde is. Die ervaring had ik nooit willen missen. Maar als ik had geweten dat dit zou gebeuren, had ik wel wat dingen anders gedaan. Ik zou hem echt aan de ketting hebben gelegd.”
